بازنویسی فنی و محتوایی فیلمنامه فیلم کوتاه

سلام و احترام؛ خلاصه قصه: فرمان، نوازنده و معلم موسیقی سالخورده و فروخورده، سال‌هاست قطعه‌ای موسیقی را ناتمام رها کرده و از زندگی هنری فاصله گرفته. روزها و شب‌هایش بین تنهایی، وسواس روی گذشته و سایه سنگین خاطرات می‌گذرد. تنها چیزی که فرمان را هنوز به دنیای قدیمش متصل می‌کند یاد هنرجوی جوانی به نام فرزانه است؛ دختری با روحیه‌ای عصیانگر و ذوقی پنهان که ناگهان از زندگی او ناپدید شده — فرزانه‌ای که معلوم نیست واقعاً وجود داشته یا فقط انعکاسی از کودک درون و زخم‌های درمان‌نشده فرمان است. داستان از شبی تاریک و بی‌خواب آغاز می‌شود؛ جایی که فرمان، دنبال نشانه‌ای از فرزانه در سطرهای نت‌های قدیمی، تماس بی‌پاسخ مادر و تکرار آواهای رادیو در ذهنش پرسه می‌زند. هرچه فرمان سعی می‌کند صدای گذشته را خاموش کند، حضور فرزانه (در قالب صدا، سایه یا دیالوگ‌های ذهنی) قوی‌تر می‌شود و او را وسوسه می‌کند دوباره به پایان‌بندی قطعه ناتمام تکیه کند؛ قطعه‌ای که هم‌زمان نماد ترس، ناکامی و امید درونی اوست. با فشار این حضور ذهنی یا شاید ماورایی، فرمان روزی تصمیم می‌گیرد به هنرستان دوران جوانی بازگردد و پرده از راز ناتمام ماندن قطعه و فرزانه بردارد. در هر راهرو و اتاق، گذشته و واقعیت و خیال در هم تنیده‌اند؛ او با معلمی پیر، ردپای یادداشت‌های فرزانه، عکس‌های قدیمی و سایه‌هایی از کودکیش رو‌به‌رو می‌شود. هر بار که نزدیک‌تر به حقیقت می‌رسد، مرز واقعیت و توهم برای خودش و مخاطب محوتر می‌گردد. در نهایت، فرمان در شبی نمادین، تنها یا شاید با حضور خیال فرزانه، روبه‌روی سالن خالی، تصمیم سرنوشت‌سازش را می‌گیرد: قطعه ناتمام را با ویولن شکسته‌اش می‌نوازد. سیم پاره می‌شود، اما برای اولین بار جرئت می‌کند با فلوت کودکانه یک ملودی ناتمام اما صادقانه بنوازد—نه برای حضوری بیرونی، که برای خودش و کودکِ سرکوب‌‌شده درونش. در پایان، فرمان شاید به جواب قطعی نرسد که فرزانه واقعی بود یا توهم؛ اما ترسش از شکست، ناتمام ماندن، و خاطره‌ گذشته را می‌پذیرد. قصه با طلوعی آرام و امیدبخش ختم می‌شود—نغمه‌ای نیمه‌کاره اما پذیرفته‌شده، و فرمانی که بالاخره یک‌بار برای همیشه، با گذشته‌اش آشتی می‌کند. این خلاصه قصه فیلمنامه در امتداد ناتمام هست و من می خوام این رو بازنویسی فنی و محتوایی انجام بدم. بنا بر این نیاز به کسی دارم که هم قصه و روایت رو بشناسه هم ذهن فلسفی داشته باشه هم روانشناسی بفهمه و هم فرم و محتوا رو بشناسه.... توضیحات بیشتر هم لازم شد میدم.